Hep Bir Boşluk Vardı Zaten!

Derin bir nefes al ve sakince ver,
Boşluğa bak, neler olduğunu gör,
Bazen boşluk senin üzerine gelsin,
Bazen de sen boşluğun üzerine git,
Boşluğu şekillendir,
Onu ez, bir araya getir, gevşet...

Bırak, ne olmak istiyorsa o olsun,
Ege kadar sıcak,
Karadeniz kadar ıslak,
Marmara kadar sıkışık..

Bırak mantığı bir kenara,
Düşünme hiç bir şey,
Ellerinle oyna, vücudunla oyna,
Hisset, ne kadar yumuşak olduğunu hisset,
Gör, sadece gör, rengini gör..

Bırak şekil değiştirsin,
O biliyor ne olacağını,
Zorlama hiç bir şey için,
Ne yapmak için, ne de yapmamak için..

Hatırla, küçüklüğünü hatırla,
Avucunun içindeki hayali oyuncaklarını,
Ev yaptığın kartonları, yastıkları,
Hayalini kurduğun arabaları, elbiseleri..

Hepsi senin artık,
Sahip olmak istediğin,
Kıskandığın, kimseye vermediğin,
Arkadaşlarında olupta sende olmayan,
Herşey senin artık, sadece senin..

Öğren, paylaşmak daha keyiflidir,
Oyuncaklarını arkadaşlarına da göster,
Bırak, onlar da oynasın, eğlensin,
Sende biliyorsun, mutluluk paylaştıkca artar..

Kaç yaşında olursan ol,
Özgür bırak içindeki çocuğu,
O hala bir çocuk, hemde hiç büyümemiş,
Aynen bıraktığın yerde duruyor,
Yapman gereken tek şey görmek.

Çaba gösterme, kendini zorlama,
Komutlar verip durma,
Düşünmeyi bırak yeter,
Vücudun ne yapacağını biliyor.

Hiçbir şey öğrenmen gerekmiyor,
Çünkü zaten biliyorsun,
Belki biraz derinde kalmış,
Üzeri tozlanmış, bir köşeye atılmış,
Ama o hala oralarda bir yerlerde..

İstanbul'dadır belki, ya da New York'ta,
Ama iyi bir çocuk olursan,
Belki onu duyabilir, görebilir,
Hatta onunla oyunlar bile oynayabilirsin.

Not : Duyduklarımla birazcık oynadım ve sonra tekrar birleştirdim :-) Bu yüzden bu şiiri tam olarak benim yazdığım söylenemez :-(